Ook Slovenië nam in 2015 deel aan het PISA-onderzoek naar leesvaardigheid. Het was het enige land in slaagde om het aantal sterke presteerders te vergroten én tegelijk het aantal zwakke presteerders te doen afnemen. Onze collega's konden niet aangeven wat hun succesformule is (integendeel, ze hadden het gevoel dat de leerlingen het helemaal niet zo goed deden). In de taallessen zorgen ze er wel voor dat minstens 1/4 van de lestijd aan leesvaardigheid wordt besteed. Dat is bij ons niet anders, of toch wel?
Ook een Oostenrijkse collega vertelde hoe zij met haar leservaring uit het basisonderwijs leerlingen in het secundair ging ondersteunen voor leesvaardigheid. Weliswaar met klasexterne remediëring. Tijdens haar les zet ze niet zozeer in op leesstrategieën, maar wel op technisch lezen (een basisvereiste natuurlijk) en op woordenschat. Ze wil vooral dat de leerlingen plezier beleven aan haar lessen en het leuk vinden om de extra uren te volgen. Daarin slaagt ze, maar ze geeft ook aan dat ze niet voor elke leerling de leesvaardigheid grondig kan verbeteren. Niet elke leerling kan dan ook naar eenzelfde beheersingsniveau.
Waar kunnen wij nog harder op inzetten op school? En vooral hoe moeten we dit aanpakken?
Write a comment